Od zawsze poszukiwałam sposobu na wyrażenie siebie. Po chwilowej fascynacji szydełkowaniem i zdobieniem tortów, wykorzystując chwilową przerwę w pracy zawodowej, związaną z pojawieniem się na świecie moich dzieci, chwyciłam za aparat i dość szybko zorientowałam się, że to jest to, co kocham. Moja fotograficzna droga to liczne wzloty i upadki. To krótka przygoda z fotografią analogową, zachwyt nad fotografią uliczną. To godziny spędzone na oglądaniu dorobku znanych i mniej znanych fotografów. I nieustające dążenie do samodoskonalenia, połączone z poszukiwaniem własnej drogi. Teraz już wiem, że moje serce należy do fotografii reportażowej, do rejestracji chwil prawdziwych, wyjątkowych, nieidealnie idealnych momentów codziennych.